Een andere kijk op ADHD

Een onvermogen om de concentratie volledig te richten op datgene wat anderen van je verlangen.

Hoe is dit mogelijk als je heel gevoelig en zeer bewust bent van geluiden, licht, informatie, omgeving, verlangens van anderen, gedachten van anderen, beweging, het geluid van de wind, de bladeren, de kleuren in de lucht, het gelaat van de ander die frustratie laat zien, iemand die verdrietig is, de beelden van de televisie, het gehuil van een kind, je moeder die zich niet lekker voelt, de schooljuffrouw die totaal niet in haar hum is maar die dag toch les moet geven....

En dan is het vreemd dat men zich niet kan concentreren op een taalsom die voor je eigen gevoel helemaal niet interessant is. Je maakt je zorgen om je moeder, denkt aan de dingen die je nog wilt tekenen en al de andere dingen die het leven zo leuk maken, en je gedachten dwalen volledig af. Onderwijl behoor je stil te zitten met dat mooie weer terwijl je liever tegen die voetbal trapt met vriendjes.

Dan ga je naar huis en behoor je een pilletje te nemen, omdat er iets mis is met je. Je wordt suf en blijkbaar voor anderen ben je beter geconcentreerd. Je voelt niet meer de wind, het geluid, de beweging, de bladeren, de kleuren in de lucht,je voelt niet meer hoe de buurman vandaag zich voelt die zijn auto poetst, je ziet het gelaatvan je moeder maar je kunt het niet meer zo lezen zoals eerst, je bent er niet meer als vanzelfsprekend voor diegene die zich zo verdrietig voelt, je hebt ook geen zin meer om te voetballen omdat je je moe en suf voelt en je vindt het leven niet meer zo mooi.