Als ervaringsdeskundige kan ik spreken over trauma, doodsangst en soul-retrieval. En er is een oplossing voor trauma!

Ongeveer 10 jaar geleden heb ik een ervaring gehad dat iemand mij heeft aangevallen en ik moest vechten voor mijn leven. Een doodsstrijd. Dus de confrontatie met dood, eindigheid, was direct. 

De dag erna hoorde ik op de radio dat er een vrouw vermoord was, en mijn gedachte was natuurlijk: 'dat had ik kunnen zijn'.

Hoe bizar wil je het hebben? Het ondenkbare is gebeurd. 

Aangezien ik heb moeten vechten voor mijn leven, kreeg ik te maken met trauma. Allereerst met de doodsangst. Angst na het gevecht, alsof je constant op je hielen gezeten wordt. Je hebt geen rust meer. Constant opletten. In 1 keer is alle vertrouwen, alle onschuld, alle naïviteit, alle levensvreugde de deur uit en zit je in angst. In doodsangst. 

Ik herinner mij dat ik op een punt kwam dat ik wist, als ik hier niet doorheen ga, leef ik altijd in deze constante heftige angst, net als een oorlogsslachtoffer. 

Een leraar van mij wist hoe je door de doodsangst heen gaat, en dat heb ik gedaan. Door de doodsangst heen om het op te lossen. 

Ik herinner mij dat ik op de grond lag, mijn hart bijna uit het lichaam sprong, ik niet wist of ik dat zou overleven, maar er helemaal doorheen ging. In mijn lichaam, in mijn gevoel, via mijn hart. Alsof je jezelf dood laat gaan, het was erop of eronder. 

Mijn hart kon dat blijkbaar aan en toen ben ik dus door de doodsangst heen gegaan. 

Daarna is de angst weg. 

De onschuld, en het kinderlijke vertrouwen is helaas verdwenen. Dat krijg je niet terug. Zo'n ervaring heeft je voor altijd veranderd.

Aangezien de angst weg was, dacht ik dat het trauma opgelost was. En ik ben er pas na 9,5 jaar achter gekomen dat dit niet zo was. Na 9,5 jaar kreeg ik een enorm inzicht en keek ik terug op de periode na het trauma en ben mij letterlijk rot geschrokken. 

Ik heb mij gerealiseerd dat een deel van mij helemaal vertrokken was, en ook niet meer terug is gekomen. 

Na dit trauma kon ik mijn praktijk niet meer doen. Ik magnetiseerde in mijn praktijk, maar dat lukte niet meer. Dus mijn praktijk stortte in  mekaar en mijn hart was gebroken. Dit was het mooiste werk wat ik mij maar kon bedenken en waar ik zielsgelukkig van werd. Dus ben ik in al die jaren erna verder gaan zoeken. Ik heb daarna nog hypnotherapie gedaan, maar dat lukte ook niet. Het lukte wel, maar ik had de energie niet. Toen mij met regressie bezig gehouden, ook heel interessant, en dat gaan doen. Dat lukte ook niet, ik kon dat wel, maar ik had de energie niet. In al die tijd heb ik mij niet gerealiseerd wat er met mij aan de hand was.

Omdat dat allebei niet lukte ging ik wel de praktijk doen, maar alleen met het doorgeven van informatie. Maar dat voelde als tekort schieten. Je hebt geen tool voor verandering. Je wilt graag dat huis verbouwen, maar als je die schroefmachine niet hebt, wordt het toch erg lastig. Uiteindelijk kwam ik bij sjamanisme uit en toen kwam ik als vanzelf uit bij soul-retrieval. 

Ik realiseerde mij niet dat ik daar uiteindelijk bij uitkwam voor mezelf. En ik vroeg me steeds meer af wat er met mij aan de hand was. Geen energie, de levensvreugde in de schoenen gezakt, ik sloot me steeds meer op en ik verloor mensen om mij heen. Ik had wel contacten, maar die werden steeds minder. Ik kon het gewoon niet. De energie is weg.

De valkuil is dat ik makkelijk alleen kan zijn, dus dan heb je dat ook niet zo snel in de gaten en denk je gewoon dat dat bij het proces van ouder worden hoort. Maar onderliggend wist ik dat er iets aan de hand was, maar ik kon de vinger er niet op leggen. 

Toen ik soul-retrieval voor andere mensen ging doen, en het weer wat ging lopen in de praktijk, kon ik het weer niet. Ik had de energie er niet voor. Terwijl ik het zo'n speciale manier vond voor heling. Nog steeds niet in de gaten dat ik dat zelf nodig had. 

Ik 'stopte' a.h.w. weer met de praktijk, voor de zoveelste keer lukte het niet, en door een paar ervaringen viel mij ineens een kwartje. Oftewel een rotsblok viel uit de hemel. Mijn bezieling was weg en een deel van mijn ziel ook. Die zat in de andere wereld, die had zich terug getrokken en had echt geen zin meer in die ervaring hier in dit leven. "De bezieling is weg". 

Gelukkig is dit inzicht uit de lucht komen vallen! Ik heb meteen een afspraak gemaakt met die leraar van mij, en dat zielsdeel is terug gehaald. 

Er is nog een besef: ik heb dit meegemaakt, omdat ik het ook aan kon. Ik kon de dood in de ogen kijken, door de doodsangst heen gaan, die ervaring van leven opdoen terwijl je niet 'heel' bent, en uiteindelijk het zielsdeel via iemand terug laten halen.

En nu kan ik zelf soul-retrieval geven, mensen door de angst heen laten gaan en er dus anderen mee helpen. 

Als ik door dit soort trauma heen kan gaan, kan iemand anders dit ook. Er is een oplossing voor trauma! 

Nu kan ik eindelijk weer mijn praktijk doen, les geven en bezieling voelen in dat waar ik het liefste mee bezig ben!

Eindelijk weer alle energie om met mijn zielsmissie bezig te zijn.